Nowy wpis z cyklu "Historia pewnego ogrodu" poświęciłam pięknemu ogrodowi belgijskiemu Annevoie. Park Annevoie leży na lewym brzegu rzeki Mozy, w południowo-zachodniej części kraju w niedużej miejscowości Annevoie Rouillon. Leży ona w prowincji Namur, we francuskojęzycznej części Belgii – Walonii.
Ogrody Annevoie, odzwierciedlają przede wszystkim dzieje rodziny de Montpellier, której korzenie sięgają aż do połowy XV wieku. Nie od początku jednak posiadłość była własnością de Montpellier. Pierwszymi właścicielami ziem była rodzina de Halloy, dopiero na początku XVII wieku posiadłość odziedziczył Jean de Montpellier.
W XVII wieku przy posiadłości powstały ogrody w stylu francuskim, symetryczne i zgeometryzowane. Dopiero, gdy syn Jean’a, Charles – Alexis de Montpellier odziedziczył Annevoie, ogród nabrał nowych kształtów, które zachowały się do dzisiaj.
Charles-Alexis osobiście był burmistrzem i przewodniczył radzie żelaznych chłopów. W sprawach zawodowych podróżował dużo po krajach Europy zachodniej. Znalazł, więc wiele inspiracji, które wykorzystał potem przy rozbudowie swojego ogrodu.
Ogród w Annevioe w latach 1758 – 1778 przeszedł znaczącą dla jego wyglądu transformację, a jego bogata kompozycja przestrzenna zawierała teraz trzy pierwiastki. Nowowprowadzone inspiracje były nawiązaniem do ogrodów renesansowych Francji, Włoch i krajobrazowych założeń w Anglii. Połączenie tych trzech kultur w ogrodzie Annevoie dało początek nowemu europejskiemu stylowi w projektowaniu ogrodów pod koniec XVIII i w początkach XIX wieku.
Pierwszy z trzech stylów, to nawiązanie do ogrodów francuskich, gdzie sztuka ingeruje w naturę, udoskonalając ją. Tak, więc podążając tym nurtem nie stosuje się w ogrodzie linii krzywych, ani meandrów. Wszelkie kierunki są proste i biegną daleko w przestrzeń tworząc otwarcia widokowe na daleki krajobraz.
Drugim pierwiastkiem był styl włoski, który najbardziej odznacza się w kompozycji ogrodu. W tym wypadku to sztuka miała podporządkować się naturze. Widoczne są linie krzywe w ukształtowaniu skarp i w samym „dopasowaniu” kształtu ogrodu do rzeźby terenu. Innym elementem kształtującym i wiodącym w ogrodzie jest woda, która tutaj jak we Włoskiej Villa d’Este pełni znaczącą rolę.
Ostatnim elementem inspiracji w ogrodzie jest styl angielski, gdzie to sztuka naśladuje naturę. Zgodnie z założeniami angielskiego romantyzmu i Jean’a – Jacques Rousseau, w każdym aspekcie życia artystycznego należy „powrócić do natury". Dlatego w ogrodzie znalazły się takie elementy jak grota Neptuna, czy też angielska kaskada.
Charles-Alexis posługując się zasadą przepływów wód w obiegu zamkniętym, umieścił główny zbiornik w najwyższym punkcie ogrodu, skąd brał początek kanał długości 400 m. Cały system wodny w założeniu Annevoie funkcjonuje od ponad 250 lat bez użycia pomp, czy też innych urządzeń wspomagających. Cała siatka wód powierzchniowych i kanałów podziemnych zasilana jest z głównego zbiornika.
Ogrody zostały otwarte dla publiczności dopiero w 1930 roku, w związku z tym wydarzeniem posiadłość wraz z parkiem uznano za Dziedzictwo Kulturowe Walonii. Przez dziesięć pokoleń rodzina de Montpellier przyczynia się do tworzenia i udoskonalania ogrodów Annevoie, zanim wiosną 2000 roku przeszły one w posiadanie Stephana Jourdaina.
Co za niezwykle klimatyczne miejsce! :D
OdpowiedzUsuń